Three Billboards ve In Bruges filminin yazar ve yönetmeni Martin McDonagh’tan Oscar adayı bir film: The Banshees of Inısherın
2023 Oscar adayı filmler açıklandı ve The Banshees of Inısherın’de bu listede yerini aldı.İzleyenlerin çok sevdiği bu film, İrlandalı oyun yazarı Martin McDonagh yapımcılığında yazıldı ve yönetildi. Filmin başrollerinde, daha önce yine Martin McDonagh yapımı In Bruges filminde yer alan Colin Farrell ve Brendan Gleeson yer almakta. İkilinin kimyasını çok seven McDonagh, onları bu filmde sıkı dost olan Padraic ve Colm karakteri ile bir araya getirmiş.
Sıkı dost olan ikiliden Padraic kendi halinde, adada hayvanlarını otlatan, yakın arkadaşı Colm ile adanın barında takılan biri. Colm ise adada köpeği ile birlikte yaşayan, kemanla uğraşıp müzikle ilgilenen, arkadaşı Padraic ile adanın barında takılan biri. Ama bir noktada işler Colm için ,dolayısıyla Padraic için de değişiyor. Padraic ile dostluğuna devam etmek istemeyen Colm, onunla görüşmeyi kesiyor. Padraic bir şey mi yaptı? ya da sarhoşken yanlış bir şey mi söyledi? Aralarında ne oldu da bu dostluk bir anda bitti? Soruları Padraic’ın da kafasını kurcalıyor ve sorularına cevap almak için Colm’e gittiğinde Colm artık ondan hoşlanmadığını ifade ediyor Padraic’e .
Filmin devamında onu tatmin etmeyen bu cevabın peşine düşen Padraic’i çaresizlik ve içini yiyen bir bilinmezliğin pençesinde buluyoruz. Ada sakinlerinin bu ayrılığa tepki ve yorumları da Padriac’ in yarasına tuz biber oluyor diğer yandan.
Filmin etkileyici sahnelerinden biri olduğunu düşündüğüm bu sahnede aralarındaki dostluğun bitmesinde, hoşlanmamakla beraber Colm’un hayata dair yapmak istediklerini farketmesinin, ilgilendiği müzik adına ardında bir şeyler bırakmak istemesinin etkili olduğunu anladım. Bu isteği ona neye mâl olursa olsun kararında ciddi bir Colm vardı filmde. Üstelik Colm’un bu sahnedeki ifadelerinde ne kadar haklı olduğu filmin devamında, kibarlığın sonsuza kadar sürdüğünü savunan Padraic’ın değişen davranışlarında ortaya çıkıyor.
Bana kalırsa hayatımızda kibarlığı ile hatırladığımız birileri olabilir. Gösterdiğimiz kibarlık başkalarını etkileyebilir pek tabi. Ama iş sonsuza kadar sürmeye geldiğinde sonsuza kadar, sürekli bir kibarlığın garantisini veremeyiz. Bu film de bunu çok güzel anlatmış bence. Sadece kibarlığın değil, arkadaşlığın, ilişkilerin de sonsuza kadar sürmeyeceğini de. Yazar Nihan Kaya’nın da dediği gibi “Hayatta hiçbir şeyin garantisi yok.” Kesinlikle filme dair öne çıkan bir vurguydu bu cümle benim için.
Arkadaşlıkların hep süreceğinin, arkadaşlıkta veya herhangi bir ilişkide birbirimize beslediğimiz duyguların hiç değişmeyeceğinin,sevdiklerimizin hep bizimle olacağının garantisi yok. Nihan Kaya’nın da dediği gibi bizimle kalacak tek şey kendimiziz. Padraic bu bilinçte olsaydı ve kendine dair, içinde bilmediği Padraic’i keşfetmeye dair cesareti olsaydı bu kadar üzer miydi onu bu ayrılık? Yalnızlığın pençesine düşmekten bu kadar korkar mıydı? Colm’un durumuna baktığımda sorularımın cevabını bulabiliyorum. Hayalleri ve hedefleri ile hayatını süzgeçten geçiren Colm bu ayrılıktan (duygusal anlamda) Padraic kadar etkilenmiyor.Hatta bu kararı bizzat kendisi veriyor.
Yazının sonuna gelirken filmin harikalığına güzellik katan, hikâyenin geçtiği yer olan İrlanda’daki bu tatlı adalardan bahsetmemek olmaz. Muhteşem doğası ile 1920’lerde geçen dönem filminin ruhuna ruh katmış hiç şüphesiz.Tüm oyuncularıyla, mekânların güzelliği ve etkileyici hikâyesi ile büyük bir emek, muazzam bir yapım. Kendimi bir kitabın içindeymiş gibi hissettiğim harika bir film.
