Dostoyevski Ne Anlatıyor?

Dostoyevski Kimdir?

Fyodor Dostoyevski (1821-1881) 20. yüzyıl romanını derinden etkileyen bir Rus romancı, gazeteci, kısa öykü yazarıydı.

Dostoyevski, eski bir ordu doktorunun ikinci oğlu olarak Moskova’da doğdu. Annesinin 1837’de ölümünden kısa bir süre sonra, Ordu Mühendislik Koleji’ne girdi. Dostoyevski askeri mühendis olarak mezun oldu, ancak 1844’te kendini yazmaya adamak için istifa etti

1846’da bir grup ütopik sosyaliste katıldı. 1849’da tutuklandı,ölüme mahkum edildi. Ceza Sibirya’da hapse çevrildi. Dostoyevski Semipalatinsk’te dört yıl ağır işlerde ve dört yıl asker olarak geçirdi.

Dostoyevski, 1854’te St. Petersburg’a dini bir misyonu olan bir yazar olarak döndü ve Sibirya deneyimlerinden farklı şekillerde türetilen üç eser yayınladı: Ölüler Evi (1860), hapishane yaşamının kurgusal bir açıklaması, Hakaret ve Yaralılar, yazarın kötülük karşısında naif Ütopyacılığı reddetmesini yansıtan ve Batı Avrupa’ya yaptığı bir gezi olan Yaz İzlenimleri Üzerine Kış Notları .

1864-65’te karısı ve erkek kardeşi öldü ve borçlar altına girdi ve durumu kumar yüzünden daha da kötüleşti. 1860’ların kargaşasından, Dostoyevski’nin sanatsal gelişiminde bir dönüm noktası olan, bir yabancının psikolojik incelemesi olan Yeraltından Notlar ortaya çıktı. Roman, akıl hastası bir anlatıcının itiraflarıyla başlar ve ruhsal yeniden doğuş vaadiyle devam eder

Hayatı boyunca sara hastası olan Dostoyevski, 9 Şubat 1881’de St. Petersburg’da öldü.

Dostoyevski Bize Ne Anlatıyor?

Dostoyevski kendi çocukluğunda, annesine acı çektirmesinden, sürekli sarhoş olmasından ve hizmetkârlara kötü davranmasından dolayı babasından nefret ediyordu. Eserlerinde kullandığı, kaderine boyun eğen ve uysal kadın örneğini kendi evinde; annesinde gördü. Kadının alttan alması, erkeği daha da kızdırmaktan başka bir işe yaramayacağını görmüştü. Çok duyarlı biri olan Dostoyevski, bu yüzden babasına kin besliyordu. Babasının ölümünü haber aldığında, “Babamın ölümünde benim hiçbir suçum yok, ama bu öldürmenin kefaretini ödemeye hazırım; çünkü içimden onu öldürmek geçiyordu” diyerek Karamazov Kardeşler adlı romanında yer alan Dimitri Karamazov’un tepkisinin benzerini gösterdi.

Dostoyevski’ye göre bağışlanmayacak bir günah yoktur. Her şey bağışlanabilir,umut her zaman vardır.

onun kitaplarında önemli bir yer tutan kavram da acıma ve merhamettir. Bu bağışlayıcı, affedici tavrın kaynağı da, yazarın İncil’de kendi açısından İsa’da gördüğü bağışlayıcı insan sevgisidir. Dinsel bir temele dayansa da Dostoyevski en acımasız katili bile yargılamak yerine anlamaya çalışır,bağışlamaya da hazırdır.