Namık Kemal, 1840 yılında Tekirdağ’da dünyaya geldi. Tam Adı Mehmed Namık Kemal olmasıyla birlikte Ahmet Nafiz, Hitam-ı Acemi ve Sabir mahlaslarını kullanmıştır. Maddi imkanlar gereği soylu bir ailede doğmuştur.
Çocukluğundan beri özel dersler ile büyüdü. Arapça, Farsça, Fransızca ve tarih dersleri aldı. Bu tür öğrenimlerle beraber 1857-1858 yıllarında Osmanlı hükümetinin tercüme bürolarında çalışmasına neden oldu.
İstanbul’a yerleştikten sonra hayatının dönüm noktasını yaşayacaktı. Çünkü dönemin ünlü edebî ve siyasî şahsiyetlerinden biri olan Şinasi ile tanışır.
Namık Kemal, Şinasi’nin Tasvir-i Efkâr gazetesinin kadrosuna katıldı ve Şinasi Paris’e taşındığında yayını Kemal’e devretti.
Kemal, gazetenin hükümeti eleştirmesi sebebiyle kısa süre sonra Osmanlı hükümeti tarafından sürgüne mahkum edildi ve 1867’de Paris’e kaçtı. İstanbul’a taşınmasında olduğu gibi bu harekette hayatında bir dönüm noktası yarattı. 1868’de Londra’da Hürriyet gazetesini çıkarmaya başladı ve Osmanlı İmparatorluğu’ndaki siyasi özgürlüklere verdiği desteği sürdürdü. Sonunda bu gazetedeki aydınlarla yollarını ayırdı ve Osmanlı Sadrazamı’nın daveti üzerine İstanbul’a dönmeye karar verdi. 1871’de İstanbul’a dönen Namık Kemal, kariyerine Diyojen’de kaldığı yerden devam etti. Ancak bir daha gerçek adıyla yayın yapamadı. 1872’de hayat tekerrür etti ve Kemal, İbret gazetesini çıkardığı Gelibolu’ya gitmek için İstanbul’dan ayrılmak zorunda kaldı ve ülkenin içinde bulunduğu çeşitli sıkıntılara çare aradı.
Namık Kemal’in ünü, Vatan Yahut Silistre adlı dramatik oyunuyla tekrar eski seviyesine geldi. Oyun vatanseverlik ve özgürlük için bir çağrıydı ve İmparatorluğun her yerindeki izleyiciler üzerinde tam da bu etkiyi yarattı.
Namık Kemal’in Eserleri
Namık Kemal’in Şiirleri: Namık Kemal’in Şiirleri (Namık Kemal’in şiirleri, ölümünden sonra ilk kez Sadettin Nüzhet Ergun tarafından bestelendi, 1941).
Namık Kemal’in Romanı: İntibah (Pişmanlık, 1876), Cezmi (Cezmi, 1880).
Namık Kemal’in Yazdığı Oyunlar: Vatan Yahut Silistre (Anavatan veya Silistre, 1873), Zavallı Çocuk (Zavallı Çocuk, 1873), Akif Bey (Mr. Akif, 1874), Gülnihal (Genç Gül, 1875), Celalettin Harzemşah (Celalettin Harzemşah, 1885), Karabela (Talihsizlik, 1910).
Namık Kemal’in Eleştiri Kitapları : Tahrib-i Harabat (Harabatların Yıkımı, 1885), Takip (Takip, 1885, Ziya Paşa’nın Harabat antolojisinin önsözünde belirtilen görüşlerinden hareketle divan şiiri eleştirisi), Mes Prizon Muahazenamesi (Mes Prizon Critique, Recaizade Ekrem, İtalyan şair Silviyo Pellica ile Mecmua-ı Ebuzziya, 1885 ve 1912’de tefrika edilen benzer bir tercümesini yazdığında belirttiği görüşler, Renan Müdafaanamesi (Renan’ın Eleştirisi, Ernest’in görüşlerine karşı İslam’ı savunduğu eser). Renan, 1908).
Namık Kemal’in Tarih Kitapları : Devr-i İstila (İstila Dönemi, Osmanlı İmparatorluğu’nun genişlemesi, 1867), Barika-i Zafer (İstanbul’un Fethi, 1872), Evrak-ı Perişan (Dökülen Yapraklar, Dağınık Kağıtlar, anlamı ile Selahattin Eyyubi’nin hayatları) , Fatih Sultan Mehmet ve Yavuz Sultan Selim, 1872), Kanije (Kanizsa, 1874), Silistre Muaharası (Silistra Kuşatması, 1874), Osmanlı Tarihi (Osmanlı Tarihi, yeni baskı, 3 cilt, 1971- 74), Büyük İslam Tarihi (Büyük İslam Tarihi) İslam Tarihi, editör İhsan Ilgar, 1975).
